Bir kurumda bu kadar statüye ne gerek varsa, bu bir tarafa; Askerlikte işlerin yürütülmesi için binlerce insanın başvurduğu müracaatlar içinden; sınavla, mülakatla, sağlık kurulu raporuyla seçilerek istihdam edilir uzman erbaşlar…
Kimisi bedel öder, kimisi çürük raporu alıp adeta kaçarken askerlikten, kimisi de işsizlikten dolayı meslek olarak benimsemek zorunda kalır askerliği.
Nasıl benimsemesin ki insan, eğer bir ülkede askerlik, polislik, devlet memurluğundan başkaca iş alanı yoksa!
Bugün polislere, sözleşmeli subaylığa/assubaylığa, uzman erbaşlığa, uzman jandarmalığa müracaat edenlere baktığımızda pek çoğunun hayallerinde başka işler yapmak vardır amma onu gerçekleştirecek ekonomik güç yoktur ailelerinde.
Devlette çalışmak zorunda kalanlar, insani ihtiyaçlarının temeli olan ihtiyaçlarını karşılamak üzere bir gelire kavuştuktan sonra her anını huzur içinde yaşamak ve güvenli bir geleceğini de işinden elde etmek ister ama nerde…
Kişi, ömrünün en güzel çağlarını mesleğinde geçirirken, her anını huzur içerisinde yaşamak, güvenli ve mutlu bir gelecek için gerekli tatmin edici ücreti bulamadığı gibi kanunların üstlere/amirlere verdiği tek yanlı aşırı yetkilerden kaynaklı olarak, uygulanan tarifsiz baskılar, sözlü-sözsüz şiddetler, aşağılamaları oluşturan mobbingler ve haksızlıklar nedeniyle kendisini farklı bir mücadele içerisinde bulur.
Bugün (26.5.2012) keplerini Ankara Kızılay’daki Abdi ipekçi Parkında bıraktılar! Devleti yöneten yetkililerin alıp önlerine koyup düşünmeleri için.
Artık yetkililer bu durumu ne denli dikkate alırlar, düşünürler bunu zaman gösterecek.
Mesleki örgütlenmenin olmadığı, olanın da içine siyaset girdiği veya yetersiz olduğu Türkiye’de daha çok kep bırakacak meslekler arkada bekliyor gibi.
Bir uzaman erbaş belki de hayalinde olmayan bir işi yapmak üzere askerliği meslek olarak seçtiğinde lise mezunuysa şayet, 10’uncu derecenin 1’inci kademesinden göreve başlıyor. Yaptığı işi nedeniyle performansının yaşa bağlı olarak düşmesinden dolayı artık kurumda çalışamayacağı değerlendirilerek sivil kurumlardan emekli olması sağlanıyor. Ancak sivil kuruma geçen uzman erbaş, sivilde işe başlayan memurun derecesi olan 13’üncü derecenin 1’inci kademesinden özlük hakkı değerlendirilerek 2 derece geriye götürülerek sivilde işe başlatılıyor. Yani altı yıl geriye gidiyor özlük hakkı. Örnek vermek gerekirse; 18 yıl TSK’da görev yapıp 45 yaşında 3’üncü derecenin 1’inci kademesine ulaşmış bir uzman erbaş, sivil memurluğa geçtiğinde 5’inci derecenin 1’inci kademesine düşürülerek, bir yıl sivil memurluktan sonra 5’inci derecenin 2’nci kademesinde zorunlu olarak emekli edilmekte.
Hâlbuki uzman erbaş ile aynı yıl göreve başlayan bir sivil memur operasyonlar, şark görevleri, tayinlerle uğraşmamakta olduğu gibi, zaman içerisinde yükseköğrenim görerek derece ve kademesini yükseltmekte ve uzman erbaş gibi, genç sayılabilecek bir yaşta zorunlu olarak emekli edilememekte.
Şimdi, yetkililer, uzman erbaşların parka bıraktığı şapkalarını önlerine alıp düşünüler mi bunu bilemeyiz!
Eğer yetkililer, kendilerini uzman erbaşların yerine koyup, bugünkü koşullarda; 45-46 yaşından sonra, üstelik zorunlu olarak emekli edildikten sonra 900 lira ile çocuklarını okutabileceklerini, güvenli ve mutlu bir yaşamı sürebileceklerini, uzak kaldıkları sivil yaşamın koşullarına adapte olabileceklerini, düşünüyorlarsa, şimdiki koşullar aynen devam edecek demektir. Yok, yürütemem, yapamam diyorlarsa çözüm için adım atacaktır.
Düşünün,
Uzman erbaşlarla birlikte, uzman jandarmaları, assubayları, polisleri, öğretmenleri, hemşireleri de düşünün. Kısacası haksızlığa uğrayan, örgütsüz ve dolayısıyla özlük haklarında söz sahibi olamayanları düşünün!
TSK’daki kanunlar astlar için geçerlidir, assubay ve uzman erbaşlar için. Bir subay kaçırılmış olsaydı aynısı yapılmazdı. Madem TSK’nın başındakiler askerlerinin bu şekilde kaçırılmasını istemiyor o zaman en üst düzeydeki güvenlik tedbirlerini her yerde almalıdır.
Ben 1986 yılının yaz aylarında Şemdinli’ye geçici görevli olarak gittim. Terörün en üst seviyeye tırmandığı yıllar. Van ordu evinde köpeklerin bile yatırılmayacağı tavan arasında yer yatağında yattım, ertesi gün kendi imkanlarım ile Hakkari’ye gittim. Neyse görev bitimi süresi sonunda neredeyse otobüsün yarısı izine giden ve terhis olan erler ve biz iki rütbeli asker hiç bir emniyet tedbiri alınmadan Van’a doğru yola çıktık, keleşli bir terörist yolumuzu kesseydi hepimizi öldürebilirdi veya rütbelileri kaçırabilirdi. ESAS SORGULANMASI GEREKEN TSK’DIR. Bizler oraya verilen görevi icra etmeye gittik, tatile veya gezmeye gitmedik, helikopter ile bizleri VAN’a bırakabilirlerdi, ama kaderimize terk edildik. SULU KİM ?
Her kuruma örnek olduğu belirtilen TSK subayları dışında kalan personeline ön yargılarla sosyal,ekonomik ve insani haksızlıklar yapıyor. Adalet herkes için olması gerekirken assubay ve uzmanlar sadece göreve ve ölüme gönderilirken hatırlanıyor, oysa bu personelin isteği sadece adalet ve insan onuruna saygıdır, bu sağlanmaz ise güçlü ordu güçlü Türkiye sadece bir slogan olur, mevcut disiplin yasası derhal hukukun üstünlüğü esas alınarak değiştirilmelidir.Teşekkürler sayın Talu, bir gün sizi adalet ve vicdan duyguları körelmiş olanlar da duymak mecburiyetinde kalacaktır, saygılarımla.