ÇİN İŞİ JAPON İŞİ

Yetmişli yılların meşhur tekerlemesidir. Pazarlamacıların ağzında meşhur oldu.

Çin işi Japon işi
Bunu yapan iki kişi
Biri erkek biri dişi.

Hey gidi günler hey… Koskoca millet yıllardır oraya buraya koşuşturup duruyor. O iki kişinin ürettiklerini kapış kapış alıyor. Halkımız sadece kendine sunulanı, sunulduğu kadarıyla almak zorunda. Soru sorarsa yukarıdaki dörtlük karşısına çıkıyor. Sen anlamazsın bu işlerden der gibi…Türkiye Cumhuriyeti son yıllarda bir “Çin işi, Japon işi sen anlamazsın bu işi… Hop hop hop, değiş tonton” uygulaması ile karşı karşıya.

Çıkmış iki yiğit meydane… İkisi de birbirinden merdane… Bir tiyatro sahnesindeyiz sanki. Ama bir türlü başrol oynayanı sahnede göremedik. Faili meçhul cinayetler, kamyonlar, derin devletler, Ergenekonlar, Helikopter kazaları, balyozlar, Ses kayıtları, ayakkabı kutuları, Paralel ortaklıklar, şartlı salıvermeler, devletin üniter yapısını hiçe saymaya cesaret edecek kadar kurumları yok sayan baskı ve sansürler…

Halkımız bir şeyler soruyor ama boş. Tıpkı Vizontele filminde Cem Yılmaz’ın sorduğu “Peki Zeki Müren de bizi görecek mi?” sorusu gibi…

• 17 Aralık Yolsuzluk operasyonu sonucu istifa etmek zorunda kalan üç bakan ve ortaya saçılan milyonlarca dolarlar ve ses kayıtları mı gerçek? Yoksa bu materyalleri ortaya sürüp devletin içinde kadrolaşan paralel bir yapılanmanın operasyonu mu? Yoksa ikisi de mi gerçek?
• Birbiriyle mücadele eden bu iki grubun ses kayıtları nasıl oluyor da  yerden biter gibi her gün çoğalıyor? Nasıl oluyor da emniyetin ve Silahlı Kuvvetlerin istihbarat birimleri kapatılıp direkt MİT’e, yani iktidara bağlanmış iken bu kayıtlar yayınlanmaya devam ediyor? İnsan sormadan edemiyor. Deveden büyük Fil mi var? Bizim bilmediğimiz daha başka şeyler mi var?

Henüz 30’lu yaşlarda genç bir adam. Türkiye Cumhuriyeti’nde cirit atıyor.Adı Reza Zarraf. Makamını bilmiyoruz. Mesleğini bilmiyoruz. Bildiğimiz bir şey varsa hükümetin bir çok bakanına hatta başbakanın yakınlarına kadar yaklaşabilmiş ,VİP bir şahsiyet. Birazcık detaylandırırsak karşımıza başka ülkelerdeki hükümetlere yakın yine benzer hüviyetli şahsiyetlere ulaşıyoruz. El Kadı, Babek Zencani… Ve ben yine soruyorum.

• Mossad, KGB, CİA gibi örgütler, haber alma servisleri o kadar aptal mı ki, böyle adamlar İran lehine ambargo delme, Türkiye lehine bağlı kaldığı uluslar arası yapılanmalara ihanet edercesine ambargoyu fırsata çevirme örgütlenmesine sustular?
• Paralel ismi takılan bir ortaklığın öbür yarısı nasıl oldu da düğmeye basarak diğer yarısına savaş açtı? Neden birdenbire dershanelerin kapatılması gündeme geldi? Gerçekten amaç dershanelerin kapatılması mı? Yoksa başka hesaplar mı var?  Neden ABD’ye gittiklerinde Prensilvanya’ya uğramayı bir nevi yarı hac gibi görev sayanlar böylesine koptular yine o Prensilvanyalıdan? İlk kim hangi düğmeye bastı? Ya da Sam Amca tarafından ilk kime hangi emir verildi?

Biz böyle operasyon, paralel derken kenarda duran bir mücadelemiz vardı. Sokakların karışıklığından olsa gerek iyiden iyiye unutmuştuk. İnsanlar her akşam ortaya çıkacak olan yeni ses kayıtlarına odaklanmıştı. Ancak bir Şubat günü TEMAD’ın yapmış olduğu bir açıklama ile sarsıldık. Ölüm orucu kararı almışlardı. Kendi kendime düşündüm. Hiçbir anlam veremedim. Kafamdan bir sürü soru geçti. Böyle bir eylemin gerçekçi olmadığını düşündüm. Aldatıcı olduğunu düşündüm. Hâttâ uygulanırsa güncel olaylarla ilişkilendirileceğini düşündüm. Nasıl olur da böylesi hayati bir karar TEMAD Genel Merkezi tarafından oybirliği ile alınır da başka hiçbir şubeden benzeri bir karar, oybirliğini bırakın oy çokluğu ile bile alınamaz diye düşündüm. Acaba Genel Merkezimiz diğer şubelere göre çok daha azimli, çok daha cesur ve çok daha Astsubay mücadelesine konsantre mi olmuş? Bu yönlü düşüncemizi diğer tüm düşüncelerin üstünde tutarak yolumuza devam ettik. Ama gördük ki, ölüm orucu, yerini açlık grevine bıraktı. Gördük ki açlık grevi de sürdüğü gün zarfında birkaç kişi ile sınırlı kaldı. Amaç sanki uyuyan bir devi uyandırmak imiş gibi geldi bana. On binlerce emekli astsubay ölüm orucunu da kulağının arkasıyla dinleyecek değildi ya… Seçim takviminde meclisin çalışmalarının süresi, meclisin ne zaman tatile gireceği biline biline… Hâttâ çok daha eylem gereken dönemlerde, disiplin kanununun yasalaştığı zamanlarda, eylem yapmanın hükümete karşı elimizi zayıflatacağını savunanlar, yaşlı başlı assubayların sokaklara dökülmesine gönlünün razı olmadığını söyleyenler neden ateş almaya gelmiş gibi “eylem” dediler?

İşte böylesi durumlarda çeşitli sesler yükselmeye başladı. Bazıları şöyle düşündüler. Bu eylem TEMAD Genel Merkez seçimlerine yönelik bir çalışmadır. Kimi şöyle düşündü. Seçim zamanı… Ne alırsak şimdi alırız. TEMAD akıllılık etti. Kimi de aynen şöyle düşündü. Eylem iyi de ölüm orucu demeselerdi keşke. Ama olsun. Sonuçta bizim için yapıyorlar. Evet buraya kadar her şey normal. Bizim için yapıyorlar.

Ancak 15 Mart eyleminden iki gün önce www.milliiradebirliği.org internet sitesinde Araştırmacı Gazeteci Sayın Banu Avar’ın bir video konferansına rastladım. O video konferansta maalesef bizim hak arama eylemlerimiz hakkında hiç de duymak istemediğimiz şeyleri söylüyordu. Bizlerin tıpkı Yugoslavya’nın dağılma sürecinde yaşananlar gibi bir sürecin bir parçası olduğumuzu ve bu eylemlerimizin dış güçler tarafından organize edildiğini söylüyordu. Kan beynime sıçramıştı. Hemen bir yazı yazdım. Sayın Banu Avar’a gönderdim. Kendimce bizim mücadelemizin nedenini anlattım. Bizim vatan hainliğinin bir parçası olmadığımızı, asıl hainlik içinde olanların TSK içindeki hiyerarşiyi subaylar lehine bozarak itaat ve sadakati zedeleyenlerin olduğunu açıklamaya çalıştım. Kendisi benden müsaade isteyerek benim görüşlerime de sayfasında yer verdi. Ama bana inandı mı bilemem.

Korkarım ki, rüzgarın yönü değişebilir. Şu an TEMAD yönetiminin ifadesiyle 120 bin kişi Ankara’da bir eylem gerçekleştirdi. TEMAD Genel Merkezinin tamamen insiyatifi ele alarak düzenlediği bu eyleme karşı bir rüzgar eserse sanırım yine bu rüzgarı Genel Merkez kendisi savuşturmak zorunda kalacaktır. Bundan sonraki eylemlerde şubelerin de görüşleri alınarak hareket edilmesi daha uygun olacaktır. En azından kendimizi daha iyi savunmak açısından.

Yok canım… O kadar da değil. Kökü bize ait olmayan organize işlere taşeron olmak bizim camiamıza yakışmaz. Değil mi? Değil mi?

Related Posts

• 

  GÜZEL İNSANLARDIK BİZ…

• 

  Cumhurbaşkanlığı Makâmına Açık Dilekce

• 

  ÇARESİZLİK VE ÇÖZÜMSÜZLÜK ASSUBAYLARIN KADERİ DEĞİLDİR!

• 

  Asubay Tefrikası 6-1

• 

  ASSUBAYLARI İHRAÇ DEĞİL, TEMAD’A İTHAL EDİN!