Dumlupınar Denizaltısı’nın Çanakkale Boğazı’nda bizlere yaşattığı trajediden bu güne kadar tam 49 yıl geçti. Çoğumuz o yıllarda doğmamıştık bile. Denizin dibinde milletiyle vedalaşarak canlı yayında şehit olan meslektaşlarımızla halkımızın vedasının ardından TRT Radyosunda çalınan “Ah bir ataş ver cigaramı yakayım şarkısı” ne kadar anlamlıdır!..
Yıllar geçti. Herşeyi hatırlıyoruz. 12 Eylül’ü konuşuyoruz. Asılanları konuşuyoruz. Ancak millet olarak yine konuşmaktan kaçındığımız bir konu var. Vatan toprakları uğruna toprağın altına girenler arasında ilk sırada yer alan Assubayları konuşmuyoruz. Kimine göre işkenceci, kimine göre militarist rejimin maşalarıyız. Kimine göre cahil, kimine göre sadistiz. Döktüğümüz kanlarımızı hep görmezden geldiler.
Dumlupınar denizaltısında şehit olan vakur meslektaşlarımızın örnekleri o kadar çok ki… Tek tek saymaya kalksak sayamadıklarımıza haksızlık olur.
Bari bir ataş verin de cigaramızı yakalım.
Saygılarımla…