Balçiçek İlter’in Org.Yaşar Güler ile Röportajı-2

24 Ocak 1980’de sonradan Türk siyasi yaşamında 24 Ocak Kararları olarak anılacak olan “Ekonomik istikrar Tedbirleri” hükümetçe alınmış, birkaç ay sonra, 12 Eylül’de Askeri Darbe olmuş, 24 Ocak kararlarının mimarı Turgut Özal, yapılan seçimler sonrası Başbakan olmuş, Türk halkı her alanda dışa açılarak, yeni bir döneme girmiş durumdaydı.

80’li yılların sonu, 90’lı yılların başı, Türkiye’de tekstil başta olmak üzere sanayi ve hizmetler alanında özel sektörde yeni iş alanlarının oluştuğu, ihracat odaklı bir dönem yaşanıyordu. Açılan yeni işletmeler, idari kadrolarında emekli askerleri görevlendirmeyi tercih etmekteydi. Bunu fırsat bilen özellikle de subaylarımız, hem emekli maaşı almak hem de yeni işinden maaş alarak daha iyi bir yaşam için binbaşı rütbesine denk düşen emeklilik süresine ulaşan subayların pek çoğusu içtima alanlarına son kez çıkarak birer birer askerleriyle vedalaşıp emekli olmaktaydılar. O zamana kadar subay ve assubaylar arasında bu denli maaş uçurumları da bulunmamaktaydı.

Binbaşı ve üzeri rütbelilerin birer birer özel sektörde iş bularak ayrılması, TSK’yı, binbaşı, yarbay ve albay kadrolara atama yapamayacak şekilde personel bulamama sıkıntısına sokacağı belirmişti. Aynı dönemde, emekliliği gelen assubaylardan özel sektörde iş bulanlar emekli olsa da, assubaylardaki personel eksikliği ikiz görevlerle giderilecekti.

Bir tabur-alay komutanlığının ikiz görevle yürütülebilecek şekle uygun olmayışı, beraberinde, personelin emekli olmaması için tedbirleri gerektiriyordu.

Tedbirler ekonomikti. Ve birbiri ardına, yarbaylıktan başlayarak, emekliliğe de yansıyan, sayısı altıyı bulan özel tazminatlar konulmasının altında kısaca bu sebepler bulunmaktadır.

Günümüze geldiğimizde, ne 80’lerin sonundaki ne de 90’ların başındaki gibi ekonomik gelişmeler söz konusu olmamakla birlikte, sivil sektörler kendi idari kadrolarını yetiştirebilecek düzeye ulaşmış, asker emeklileri tercih sebebi olmaktan çıkmış görünmektedir.

Bugün bir binbaşı, bir yarbay emekli olsa sivil yaşamında iş bulma garantisine sahip değildir. Ancak geçmişte yaşanan personel emekliliklerini önleme kaynaklı verilen tazminatlar halen yürürlükte bulunmakta.

Eğer, Özal döneminin getirdiği ekonomik gelişmeler olmasaydı şayet, ne günümüzde subay-assubay arasında %100’e varan maaş farkı olurdu, ne de albay kadrolarında yığılma meydana getiren bu tazminatlar olurdu. Şunu diyebiliriz ki, TSK’yı yöneten kadrolar, subay emekliliklerini çok iyi değerlendirerek sayısı altıya varan ek tazminatları subay statüsüne kazandırmıştır. Ve ne yazık ki tüm gelişmelerde assubaylar gündem dışı tutulmuştur.