2531975milliyet

Hüseyin ÇETİN dedi ki:

Sayın Umur TALU, elbette kimse köle olmayı ve ezilmeyi istemez. Silahlı Kuvvetlerin düzeni böyleymiş, üstler astlarını bir köle gibi görerek hep ezmek istiyor, bizler bunu askeri okula girerken bilmiyorduk, çoğumuz reşit bile değildik, benim gibi bir çoğu da 1980 ihtilalinden sonra üniversitelerde okumaktan korkup en kestirme yoldan bu mesleği seçmiştir. Bu ayırım Assubay Hazırlama Okulu – Askeri Lisede, Assubay Sınıf Okulu – Harp Okulunda başlamaktadır. Türk Silahlı Kuvvetlerinin büyük bir aile olduğunu söyleyenler askeri okulda iken bizlere üvey evlat muamelesi yapmaya başlayıp, mezuniyetimize müteakip maaş, görev, ödül, ceza, sosyal tesisler, lojmanlar vb. konularda ötekileştirmeler devam etmektedir. Assubay olduk da ne oldu emekli olunca açlık sınırında yaşıyorsun, çocuğuna gönlünce harçlık veremiyorsun, okutamıyorsun. Bu gün Tekelden emekli olan işçi 1600 TL. maaş alırken bizim meslektaşlarımızın çoğu 1100-1250 TL. maaş almaktadır. Bir de OYAK var tabii bizlerin parasıyla dev bir şirket olan OYAK bizleri yönetime almadan paralarımızı istediği gibi kullanıyor, buharlaştırıyor, tabii ki generallerimiz/ subaylarımız sayesinde. Yani kölelik emekli olunca bitmiyor, OYAK’a üyeyseniz yine kölesiniz, yine eziliyor, susturulmak isteniliyorsunuz.

metin ayan dedi ki:

Bize bu rolü biçenler ,kendi yaptıkları kanunları -talimatları-yönergeleri-yönetmelikleri ile yıllarca kürek mahkumları gibi bizleri ,ailemizi, benliğimizi,ruhumuzu iç hizmet kanunu dedikleri askeri kanunların anasıyla cenderede sıkıştırıp ezip durdular bilgisayar çağına iletişim çağına girilmesiyle assubaylar da zincirlerini kırdı,artık medya ve her kesime derdimizi korkmadan anlatabiliyorduk ,önceden sakın haa tsk mensuplarının genkurun bilgisi/emri olmadan demeç vermesi basına yanlışlıkla dahi konuşması yasak ,emre itaatsizliğe ısrardan sizi don gömlek kapının önüne koyarım diyorlardı korkuyorduk ,korkuyorduk lojmana giremediğimiz bir yerde örneğin Siirt’te sivil bir kiralık evde ben iki dudak arası 14/28 gün hapis yatarken eşimiz çocuğumuzun hali nolur diye onca yıl tsk’da görev yapıp ordudan atılınca dışarda iş ararken mesleğin /sanatın ne diye işe başvururken burası askeriye mi kışla mı kardeşim seni ben ne yapayım denmesine iş bulamadığına mı o yüzden her türlü psikolojik baskı ve tehditlerin şimdi adı mobbing oldu cenderesinde herşeyi kabullenmekten başka elinden ne gelirdi ki assubayın ,insan ruhunun psikolojisinin karakterinin şahsiyetinin benliğinin parçalandığı bir demirkışla içerisinde yaşamayı kabullenmekten başka yapabileceğimiz bir şey yoktu sesimizi duyuramıyorduk,işte bilgisayar çağı bu korkuyu aşmamızı sağlayan önemli bir meteryaldi,bunu kamuya duyurmamızı sağlayan da Sn. Talu gibi cesur yürekler oldu, Allah razı olsun ellerin, kalemin, yüreğin dert görmesin .