09 AĞUSTOS 2015

Sayın Umur Talu’nun yazısını okumadan önce bir girizgâh yapayım istedim.

Yıl 1985 Astsubay çavuşum ve Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Karargâhı Ankara’dayım.

Affedersiniz, ihtiyaç için tuvalete gittim.

Malum ilk anlar insanın çevreyle ilişkisi pek olmaz.

Sonra sağ tarafıma baktığımda benden oldukça yaşlı bir adam vardı.

Omuzlarına doğru baktım tuğamiraldi.

Birden içimi bir korku aldı.

Acaba yanlış tuvalete mi girdim diye?

Hiçbir şey olmamış gibi işimi bitirdim ellerimi korkudan üstün körü yıkadım ve hızla dışarı çıktım.

Hemen baktım, tuvaletin üzerinde herhangi bir ayrım işareti yoktu.

Kendi kendime vay be uygarlık burada almış başını gitmiş diye de söylendim.

Tabi bu düşüncelerim ilerleyen yıllarda hüsran oldu.

Bugünlerde de sanki biraz kıpırdanma var gibi düşünüyorum.

Aslında buna benzer durumlar bu yazıyı okuyan herkeste gülümseme yaratmıştır.

Kendi kendinize hiç şaşırmadım der gibisiniz.

Böyle bir anektodu Jandarma Assubayı abim de anlatmıştı.

Bölükte bir subay var ona tek tuvalet geri kalanlara diğer tuvalet.

Uzatmadan yazıyı okumanızı öneririm.

Tuvalet insanlık ihtiyacı olmazsa olmazıdır.

Şehit olan UZMAN Kardeşlerime Allah’tan rağmet, ailelerine ve arkadaşlarına başsağlığı, sabır dilerim.

Mete YANIKÇI

(E) Dz.Asb.Kd.Bçvş.

*******************************************************

Yukarıdaki iki fotoğraf bir “mekanize tugay helası”ndan.

Mecburen “subay-astsubay helası” birleşmiş, “bir aileyiz” ya.

Fakat sıvasız hanelerin “şehit adayları”ndan uzman çavuşlar ile er ve erbaşların girmesi yasak!

Zaten uzmanlara orduevine girmek de yasak.

Belanın ayrım yapmadığını iddia ediyoruz ama hela ayrımcı!

Oysa “şehit” düşünce tabut aynı bayrağa sarılıyor; bazen cami bile ayrılsa da.

Sıvasız hanene, boyasız annene üzgün komutanlar koşuyor.

Demek ki yaşarken de böyle!

Musalla taşına yatabilirsin, hela taşına basamazsın.

Toprağa girebilirsin, oraya giremezsin!

Emuzder Başkanı Esef Merdoğlu “Hela hiyerarşisi”ne selam söylüyor:

“Ölünce tabutumuz başında, özgeçmişimizde ‘kardeşimiz’ diyenler, bakın yaşarken aynı yerde hacet göremiyoruz. Ne diyeyim. Yutkunuyorum. Bugün akşama kadar ifade verdim. Daha çok verecek ve bununla gurur duyacağım. .çtığımız yer dahi farklıyken nasıl konuşmayayım.”

Şöyle de anlatayım:

“Yeniden savaş süreci”nde son günlerde Ağrı’da Muhammet Oruç, Uludere’de yangın söndürürken Hüseyin Ölmez, Kars’ta mayınla Ali Gökçe, Şemdinli’de komutanın banka işini hallederken Ziya Sarpkaya uzmanlar ve çok sayıda er“şehit” oldu, toprağa girdi.

Ama ondan önce böyle bir durum da vardı işte!

Orduevine ve üstün helaya girmesi yasak evlatlarının ardından da sıvasız hanelerin sel gibi gözyaşı vardı.

O da aşağıda.

Umur Talu