Kemal Oğuz

Neredeyse hurda haline gelmiş çok eski bir aracın şoförüydü Süleyman. Aracı sık sık arıza yapıyor, tamir için götürdüğü Bakım Onarım Komutanı Hakan Başçavuş ise her defasında Süleyman’a kızıyordu. Aracın eski olmasını göz ardı edip arızadan hep Süleyman’ı sorumlu tutuyordu. Her defasında azar işitmekten bunalan Süleyman için, korkulu an yine gelmişti. Aracı arıza yapmıştı. Aslında aracın arızalarından Hakan Başçavuş da bıkmıştı. Ancak yine de her defasında Süleyman’a hesap soruyordu. Hatta bu kez dozu artırarak:

• Oğlum bu ne yaa. Arabanın her tarafı ötüyor. Bakmıyorsun arabana, kolayına kaçıp hemen bana getiriyorsun. Artık yeter, seni bu defa mahkemeye vereceğim, diye çıkıştı.

Asker mahcup. Çünkü komutanının söylediklerine verecek bir cevabı yok, ama mahkemeye gitmek de büyük sıkıntı. Komutana yalvaran gözlerle bakarak:

• Komutanım, size söz veriyorum. Aracıma çok iyi bakacağım. Terhisime az kaldı, bu seferlik de affedin beni. Mahkemeye vermeyin, dedi.

Komutanı öfkeli ve gergin bir şekilde söylendi:

• Hayır. Artık yeter yaa. Bir arabanın her tarafı öter mi arkadaş. Söyle bana, “Arabanın şurası ötmüyor” de, kabul. Hiçbir şey demeyeceğim sana. Var mı ötmeyen bir yeri?

Asker içtenlikle ve samimi bir cevap verdi: Var komutanım, kornası ötmüyor…

Bu kitabının hemen ardından, internet-cep telefonu-televizyon üçgeninde kaybolan aile içi ilişkilerden duyduğu rahatsızlığı kitaplaştırdı. Bir baba ile kızı arasında yaşanan manevi aşkın;  gülümseme, hüzün, gerilim ve gözyaşı ile harmanlanmış olduğu sıra dışı bu romanın adı ise; Dördüncü Cemre.

Yeni kitap çalışmaları devam etmekte olan yazarın ayrıca çeşitli gazete, dergi ve internet sitelerinde; makale, eleştiri ve şiirleri yayımlanmıştır.