Umutlar vardı dolu, dolu.
Hava mı bozdu, nedir?
Bir fırtına,
Bir bora, ortam karmaşa!
Nerede kaldı ılık esintiler?
Dinlendirici nefeslerin söylemleri?
Hafif bir sis tabakası kapladı sanki,
Güzelliklere erken düştü kuşkular.
Ve umutların ufka yönelmesi yitme olgusunda.
Basirete bağımlı güven denilen değerler.
Duygularda olumsuz kıpırdamalar,
Başlar gibi oldu olumsuzluklar.
Pus düştü gözlere, karasu benzeri.
Bakar olduk karamsarca,
Öne çıkan, ben duygularının örttüğü.
Nerede, nerede o şevk, o heyecan?
Tufan yelleri mi acaba içtenliği süpüren?
Geri gelir mi dersin başlangıç heyecanı…
Mehmet Kayalı