VATAN SUBAY VATANDAŞ ASSUBAY

13/03/2013 9:49 AM

Kayboluyor bazı değerler bir bir. Yıllar yılları takip ederken insan oğlunun olmassa olmazları arasındaki o ulvi değerlerin anlamları yok oluyor, yok ediliyor!

VATAN

Vatan denince akan sular dururdu, ne oldu bu insanlara? Neler oluyor? Ne icraatlar, ne inanılmaz işler yapılırken… Herkes sessiz, suskun, susturulmuş. Bezgin, umutsuz…

Derelerden akan su bu vatan için göz yaşı olurken

Gök yüzünden damla damla gelen yağmur tanaleri damarlarımızda kan olurken

Şimdi… Bu suskunluk niye?

Biz topraktan gelmedikmi?

Toprakla kuçaklaşmadıkmı?…

Üzerinde yaşadığımız topraklara “vatan” diye sarılmalıyız… Çünkü; Vatan, kültürel değerlerimizin bulunduğu bir coğrafyadır. Bu coğrafya ilk bakışta bir kara parçasıdır. Bu kara parçası tehlikeye girdiği zaman, uğrunda kanlar dökülür, canlar verilir. Nice analar yavrularını, nice gelinler yiğitlerini yitirir. O zaman bu coğrafyanın taşı, toprağı, dağı, ırmağı başka bir anlam taşır. Bu millet en çaresiz sanıldığı zamanlarda şahlanır. Her biri düşmana aşılmaz bir engel ve bir uçurum olur. O toprak parçası hemen baş tacı edilir. Bu cansız coğrafya, her karış toprağı şehit kanlarıyla sulanmış bir vatan olur.

Toptaktan gelmiştir insanoğlu. Toprakla kuçaklaşır, kalbine yerleştirir, bir avuç toprağa ”VATAN” adını verir. Ana gibi baba gibi sarılır, koklaşır her daim.

ÖZLEMİNİ DUYDUĞU MUKADDES DEĞERLERİN YANINDA YER ALIR… ÖLÜMSÜZLEŞİR… VATAN- VATAN DİYE SESLENİR GÖKYÜZÜNE DOĞRU… İNSAN; MİLLETLEŞİR, TOPRAK KUTSİ DEĞER KAZANARAK VATANLAŞIR… SONSUZA KADAR VAR OLMA HAKKINI KAZANIR… O TOPRAK PARÇASI KIYMETİ ÖLÇÜLEMEYECEK SEVİYEYE YÜKSELİR.

Biz assubaylar bu vatan topraklarının yılmaz savucuları olarak duruyoruz. Bizlere uygulanan inanılmaz ayrımcılık yüregimizi kanatırken bile tereddütsüz bu ülke ve ordumuz için terimizi, kanımızı döktük canımızı feda ettik etmeye de devam edeceğiz. Tarih bu yaşananları, yaşatıklarınızı affetmiyecek ve kara kalemle yazacaktır.

Hatırlıyalım;

1970 li yıllarda yapılan haksızlıklarla ilgili eşlerimiz sokaklara çıktığında birileri assubayları mao’nun askerleri benzetmesi ile tarihi gafını yapmıştı. Olmadı eşlerinizin etekleri altına saklanma tabirini kullandı. Yetmedi eşleri yürüyen assubayları hukuktan vicdandan yoksun hapsettiler.

Yıllar yılları takip etti şimdi yaşanan resmi acaba nasıl okuyorlar komutanlar…

Bir dönemdir bu ülkenin kaderi ile oynayan ve ATATÜRK’ün parkasının altında saklanan ve o yüce kişiligi ön planda kullanarak imtiyaz ve ayrımcılıkla yol alan kendini dokunulmaz sanan kimlerdi.!

Saklanmayın artık çıkın ortaya..

Artık bu ülkede her konu biliniyor. Önyargılarla sosyal ekonomik ve insani haksızlıklara uğratılıp sadece göreve ve ölüme gönderilirken hatırlanan dağbaşı karakollarında imkansızlıklarla kahramanca görev yapan assubayları da, doğu görevi çıktığında gitmeyip emekliliğini isteyen omuzu kalabalık komutanları da biliyor. Pamukoğlu yazdığı kitabında bu konuyu, gercekleri açklamıştır. O günün genelkurmay başkanının “doğuya gönderecek komutan bulamıyorum” sözünün, özündeki acıyı hissedebiliyormusunuz?

Akdenizin, Antalya’nın güneşili sahillerinde komutanlar tüm tazminatları alır iken, doğuda teneke barakalarda büro memuru statüsünde görülüp tazminatsız görev yapan vatandaş assubaylar kimin umurunda?

VATAN*MİLLET*SAKARYA

Yukarıdaki vatan olgusunun kimler ve nasıl, nerede ne şartlarda değer kazandığının yada kaybettiğinin açık göstergesi değilmi?

İNSAN MİLLETLEŞİR

TOPRAK KUTSİ DEĞER KAZANARAK VATANLAŞIR BEYLER..

Mehmetcikler onar onar şehit olurken golf oynuyorsanız.

Mehmetlerimi teneke barakalarda bırakırken, lojman adaletsizliğinden varoşlardaki evinde teröristlerce evlatlarının gözü önünde şehit edilen assubaylarımız varken emeklilikte ömür boyu lojman tahsisi mevcut lojmanları beğenmiyerek bilmem nerede trilyonluk lüks lojmanlar yaparken işte budur ATAMIN parkasının altına saklanmak.

Türkiye’de son zamanlarda yaşanan bazı olaylar ve bu olayların ardından yargının verdiği kararlar, bu kararlar üzerine yapılan uygulamalar, “adalet bu mudur?” ya da “adaletin terazisi mi şaştı?” gibi soruları gündeme getiriyor. Demokratik ülkelerde ‘güven‘ denildiği zaman akla gelen ‘yargı‘, özellikle de son zamanlarda vermiş olduğu kimi kararlar ve bu kararların uygulanması sürecinde ortaya çıkan yürek sızlatan görüntüler ile adeta “pes!” dedirtirken, kendine duyulan “güven duygusu” da giderek kayboluyor.

TBMM de bizim ile ilgili yasalar tozlu raflarda bekletilirken, konu ülkenin öz evlatları olunca bir gecede her şey bitiyor. İşte size demokratik ülkede güven duygusunun geleceği nokta!

Kime güveneceğiz, söylermisiniz?

BİR YERDE VATAN SUBAY

BİR YERDE VATANDAŞ ASSUBAY…

Astsubayız aslanız vatanın gül koynunda
Sancağız savaşçıyız Atatürk’ün yolunda
Ordumun usta eli, çarkı, dişlisi, mili
Nöbetçiyiz neferiz andımızın uğrunda.
Tek devlet, millet ve dil, bunu namus bilmişiz
Al bayrağa sarılmış, canlar feda etmişiz
Korkusuz koç yiğitler, yetişmiş bu ocakta
Ölüme gülüp geçmiş, önce vatan demişiz.(şiir alıntıdır)

Atilla ABAYLI-İzmir