Siz, Kaçın Kaçından sınız?

Cumhuriyetimizin doksanıncı yılının ikinci ayının ikinci haftasıydı. Günün adını ne siz sorun ne de ben dile vereyim. Ne önemi var ki? Hava; açık, güneşli, pırıl pırıl... Vakit, şemsin bize tam tepemizden bakdığı dem. Pastırma yazı biteli epey oldu buralarda. Ankara’nın o kurşun gibi ağır meşhur ayaz, soğuk kış günlerinden eser yok. Bugünlüğüne de olsa yalancı bahar nevinden bir hava söz konusu bugün burada anlayacağınız. İnsanın gönlünü tazeleyen serin ve hafif bir rüzgâr esiyor ki anlatılır gibi değil.

Sinek siğse, iki katre su düşse; yollar göl olur, dere olur. Üç lapa kar yağsa yollar, izler kaybolur, yürünmez yaşadığımız şehirde. Aldığımız aylık, yaşadığımız senenin rakamlarıyla emsal olsa da vakit zenginiyiz kendi çapımızda. Sıhhatimiz de çok şükür yerinde. Zaman, müsait. Zemin kuru. Hava bedava, yol beleş, şems bilâ ücret. En azından şimdilik... Yürümek fiiline özne olacak ve yürümeye teşne iki fail de hazır olunca geriye kuvveden fiile geçmek kalıyor gayrı.

Haydi biraz yüreyelim dedim hanıma. Daha beş dakika bile geçmemişdi ki kendimizi sokakda bulduk. Yürüdüğümüz mevkiden, 950 râkımlı tepenin hemen arkasında, Ankara ahalisinin hâl-i pür melâline mahzun belki de biraz öfkeyle bakan Elmadağ silsilesini tarassut edebiliyoruz. Başı karla kaplı... Başı dumanlı... Başı, bugünlerde siyasette döndürülen fesat dolapları yüzünden epeyi karışık...

Nereye gidelim diye sormadık birbirimize. Ayaklarımız nereye, biz oraya! Yürürken önünden geçdiğimiz bir dükkanın tabelasındaki ısıölçere şöyle bir bakış atdım. Sıcaklık 14 derece. Zaman zaman öyle tatlı ve insanı ferahlatan hafif ve serin bir rüzgâr esiyor ki tarif etmenin imkânı yok. Dulda bir yerde durunca güneş insanın yüzünü yakıyor. Fakat rüzgâra doğru yürüyünce lâtif ve serin bir duygu insanı çepeçevre sarıp sarmalıyor. Ne sıcak ne de soğuk... Ya da hem sıcak hem de soğuk. Ankara’nın donduran kuru kışıyla ve kavuran susuz yazıyla mukayase edilirse cennetten çıkıp da gelivermiş bir hava.. Tıpkı ipek eldivenli eliyle insanın yüzünü okşayan güzel, zarif bir kadın gibi...

Çocukken anamım, bacılarımın ve bibilerimin, ebelerimin elinden tutardım. Sizlere ömür bibilerim ve ebelerim yıllar önce rahmetli oldu. Anamın ve bacılarımın elini hâlâ tutarak yürürüm. Bu alışkanlığım evlendikten sonra da devam ediyor. Yürürken eşimin ve çocuklarımın ellerini tutarım. Eşime dostuma da her zaman tavsiye etmişimdir. Eşinizin ve çocuklarınızın elinden tutarak yürüyün diye. Çünkü, hissetmek, dokunmak güzeldir; sevgiyi besler, büyütür ve insandan insana aktarır.

İnsanı sınırlayan, inatcı bir burgaç gibi içine çeken, sarıp sarmalayan işlerden âzade olmak ne güzel bir his, ne harika bir duyuş! Hür olmanın tadı bambaşka... Yürümek, gideceğin istikamete karar vermek; sağa yürürken sola dönmek, olmadı geriye dönüp o tarafa yürümek hem de aylak aylak. Ya da hemen oraya oturup mola vermek gönlünce, sınırsızca, kimseye hesap vermeden...

Hem yürüyoruz hem de aklımıza geldiği gibi konuşuyoruz bunca yıldır kahrımı çeken kader arkadaşımla. Her telden her dilden. “Emekli olmadan önce yürürken peşinden yetişemezdim. Rahvan at gibi koşardın da b.kun seyrek düşerdi. Bakıyorum şimdi ahesde çekiyorsun kürekleri denizci”, dedi bana. Şöyle bir düşündüm, doğru söylüyordu. Görevdeyken her şey ölçülü, miatlı, sınırlı, sayılı, hesaplıydı. Şu saatte işe başlarsın, şu saatte bitirirsin. Toplantıya giriş saatin saniye şaşmaz. Çıkış saatini ise sadece yaradan bilir. Evrağa şu vakde kadar cevap yazarsın. Hattâ işe başlama saati bellidir, herkes bilir de görevin ne vakit sona ereceği çoğu zaman kainat sırrıdır. Eh, bir raddeye kadar öyle de olması gerekiyor. Ne de olsa askerlik zor zanaat. Hakkını vererek çalışıp devletin vakdini, cereyanını, suyunu, mesaisini, malzemesini, yetimin hakkını yerli yerinde, layığınca değerlendirmek lazım. Biz de öyle yapdık. Lâkin şimdi kızakdayız. İşin çokluğundan lokmaları çiğnemeden, ölünün mabadına pamuk tıkar gibi ağzımıza tıkıştırıp tüm tüm yuttuğumuz dönem geride kaldı. Artık koşturmaya, zaman ile yarışmaya, insanları peşinden sürükler gibi götürmeye ya da birilerinin peşinden sürüklenmeye hâcet yok. Avare avare, aylak aylak yürü... Gün yirmidört saat, zaman ise çantada keklik.

Neredeyse hiç mola vermeden üç saate yakın bir süre yürümüşüz. Önünden geçdiğimiz bir simitci fırınından kavrulmuş susam kokusu çalındı burnumuza birdenbire. Hemen içeri girip birer gevrek apardık. Sonra oturup yemek için yakın civarda bir çardak bulup içine çöreklendik. İnsan böğründen üşür derler. Güneşi pupadan alacak şekilde oturduk. Dut yaprağını kıtır kıtır kemiren ipekböceğine nispet yaparcasına biz de başladık gevrekleri çıtırdatmaya ucundan kenarından. Bir zaman sonra bitişik çardakdaki konuşmaya kulak misafiri olduk kerhen. Bizim akran dört beş vatandaş bir araya gelmiş de meclisi kurmuşlar bile... Sohbetin bir deminde içlerinden kurnazca bakışı olanı diğerine şöyle dedi “Siz kaçın kaçından emeklisiniz?” Sorunun muhatabından isteksiz ve kısa bir cevap geldi “Birinci dereceye bile düşemedim. Üçüncü şark sırası gelince basdım istifayı.” Bu soru bana gayet bildik geldi. Hafifce o tarafa dönüp sohbet ehlinin sıfatına bir bakış fırlattım usulünce. Hiçbirinin simâsına âşina değildim. “Kaçın kaçı” faslı bitip de askerlik anılarını yâd etmeye başlayınca hepsinin biz emekli astsubaylaran birileri olduğu gerçeği fâş ediverdi kendiliğinden.

Astsubayların birinci derece dördüncü kademeye yükselme hakkını elde edişinin macerasını Dönme Dolap isimli makâlemde ele almış ve başlangıç ve bitiş derece/kademeleri konusunda astsubaylara yapılan haksızlıkları gündeme taşımışdım. Bu haksızlıklara ilave olarak emekli astsubayları kaşar dilimi gibi ince ince birbirinden ayıran “emekli derece ve kademeleri” konusunu ise bu yazımda ele almak üzerime farz oldu gayrı.

Yukarıdaki satırda okuğunuz şu “kaçın kaçı” sorusunun bu dünyada bir tek muhatabı var can dostlarım; bizler, yani emekli astsubaylar. Aynı Kanuna tâbi olarak sınava girip kazanmışsın. Aynı okula kayıt olmuşsun. Aynı okulun aynı sınıfında, yan yana okumuşsun! Aynı sene mezun olup aynı derece kademeden memuriyete başlamışsın. Üstelik aynı süre görev yapıp aynı sene emekli olmuşsun. Erken terfisi, nasıp kaybı, kendi nam ve hesabına üstelik kendi parasıyla okuyanı, okumayanı... Boynu devrilesice muhannet statü hazretleri biz astsubayları salam dilimi gibi ince ince doğrayıp yegân yegân tefrik etmiş. Herbirimizi farklı derece ve kademeden emekli etmiş. Gel de hayra yor bu rüyayı! Gel de “biz, bir aileyiz” martavalına inan!

Devlet memuru olup da devletinden maaş alan hiçbir çalışanı ve emeklisi böylesi aşağılık bir muameleye tâbi tutulmadı. Böyle hudutsuz, böyle ahlaksız bir zulüm görmedi. Aynı cephede sırt sırta harp ettiğimiz apoletli zevat da böyle bir sorunun muhatabı olmadı ezelden beri. Çünkü hepsi ezelden beridir birin dördünden emekli edildi. Üstelik ballı börekli tazminatları kesilmeden ve maaşları fazla tıraşlanmadan.(bkz.)

Peki, o çardakda sorulan suali siz emekli astsubay meslekdaşıma şu fakir sorsaydı, cevabınız ne olurdu?  

  • Siz, kaçın kaçından sınız?
  • Dördüncü dereceden?,
  • Üçüncü dereceden?,
  • İkinci derecenin bilmem kaçıncı kademesinden?,
  • Birinci dereceden?,
  • Birinci derece üçüncü kademeden?,
  • Birinci derece dördüncü kademeden mi?

Bana derece/kademeni söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim!

Emekli matematik öğretmeni olan dostum ile oturmuş sohbet ediyoruz. Laf döndü, dolaşdı gene tekaüt maaşlarına geldi. Sohbetin bir deminde hemen söze girip dedi ki; “Bugüne kadar emekli aylığını sorduğum albayların hepsinden aynı rakamı alıyorum. Fakat, kardeşim hangi emekli astsubaya sorsam, her biri farklı bir rakam veriyor. Sahi, siz astsubayların emekli aylığı ne kadar Allahaşkına?"

Önce arkadaşıma şöyle öfkeli bir bakış fırlattım. Fakat akabinde farkına vardım. Arkadaşım böyle bir sual sormakda yerden göğe kadar haklıydı. Emekli astsubaylardan hangisinin ne kadar emekli aylığı aldığını emekli bir astsubay olarak inanın ben de bilmiyorum. Sahi, biz astsubaylar ne kadar emekli maaşı alıyoruz?

Konu astsubaylar ise şayet soru aynı fakat cevabı elvan çeşitli... Dördüncü dereceden emekliysen takriben 1.350 TL, birinci derece dördüncü kademeden emekliysen 1.900  küsür TL alırsın. Emekli astsubayların kâhir ekseriyeti dördüncü, üçüncü ya da ikinci dereceden emekli edilmiş. Her devlet memurunun yükselebileceği en yüksek mertebe olan birinci derecenin dördüncü kademesi bildiğiniz üzere astsubaylardan tam 50 sene esirgendi. Bu cümleden olmak üzere ¼’den emekli olan astsubay sayısı iki elinizin parmaklarından belki biraz fazladır.

Peki, ya subay? O, ezelebed birinci derece dördüncü kademeden... Bir başka ifadeyle, beşikden mezara en üst dereceden emekli!.. Emekli olduğu halde sanki hâlâ görevdevmiş gibi, çalışırken aldığı bilmem kaç türlü tazminatı da ilave edince bu makâlenin yazıldığı gün itibariyle emekli muhterem bir albayım 4.500 TL civarında maaş alıyor. İster bu sene emekli olsun ister 50 sene önce emekli olsun. Yoldan geçen hangi emekli albayıma sorarsanız sorun, söyleyeceği emekli aylığı miktarı aynıdır.

Ne diyelim;

Helâl-i hoş olsun bu naz.
Götür hepsini hapur hupur,
Albayım, sana bu maaş bile az(!)..

Zulüm ve tahakküm devam etse bile haksızlık ebediyen devam edemez. Bu hakikati herkes yaşayıp görecek. Türkiye Cumhuriyetinin en büyük teşkilatı olan Türk Silahlı Kuvvetlerini idare edenler bunu artık anlasınlar. Böylesi büyük bir teşkilatın en altında meydana gelen küçük bir aksaklık kanser gibi eninde sonunda bu teşkilatın bütün hücrelerine bulaşarak Genelkurmay Başkanını da rahatsız edecek, koltuğunu sallayacak. Türk Silahlı Kuvvetlerinin tepesini işgal edenler artık bu hakikatı görmeli ve 60 seneden beri astsubayları perişan eden bu maaş derece/kademe, intibak ve emekli maaşı tahakkuk oranındaki kepazeliğe hemen son vermelidir.

kenan-evrenGenelkurmay Başkanı, MGK Başkanı, Devlet Başkanı, Cumhurbaşkanı hatta bizim mahallenin muhtarı sıfatıyla bu memlekette bir zamanlar icra-i sanat eyleyen “bizim çocukların başı” darbeci zottirik, devr-i iktidarında buruşuk gerdanını kıvıra kıvıra ne demişdi? “Başçavuş bile olsa benim teğmenimden fazla maaş alamaz!” Son otuz senede astsubay maaşlarının subay maaşları karşısında sürekli olarak geriye götürülmesinin birinci derecedeki müsebbibi işde sağ tarafda tavsırını gördüğünüz bu zat-ı şahanedir kıymetli yiğitlerim!. Her emekli subay gibi kendisi de 1989 senesinden beri tam 24 senedir ¼’ünden emekli maaşı alıyor. Astsubaylardan 40 sene esirgediği bu birin dördü çeşmesinin suyundan bakalım daha kaç tas içecek?

Türkiye Cumhuriyeti’ni esir aldığı dönemde, zamanın NATO Genel Sekreteri Alexander HAIG’in sözüne inanacak kadar saftirik davranıp Yunanistan’ın NATO’ya dönüşüne evet diyecek kadar aptalca davranan netekimci zottirik meğerse bu konuda doğru söylemiş. Otuz küsür sene önce serdetdiği bu söz ne yazık ki hâlâ geçerli... Kendisi şu sıralarda Azrail ile pazarlık yapmakla meşgul. Fakat ekdiği bu nifak tohumu karargâhlarda hâlâ yeni fitneciler, yeni müritler ve zehirli meyveler peydahlıyor.

Subay zevatının ezelden beri kaçın kaçından emekli olduğu yüzündeki kocaman gülücükden belli; birin dördünden!

Sen, ey muhterem emekli astsubayım! Ya sen, kaçın kaçından emeklisin?..

brove

 

 

 

 

 

Şükrü IRBIK

(E) SG Tls.Astsb. III Kad.Kd.Bçvş

Ögeyi Oylayın
(67 oy)
Son Düzenlenme Çarşamba, 03 Ekim 2018 01:14

Yorum ekle


Güvenlik kodu
Yenile

Yorumlar  

#2 Elbirce 21-04-2013 11:06
Sn. Irbık, bazı ifadeleriniz oldukça sert olsalar da, bu metnin altına imza atmamak mümkün değil. Kutluyorum.
Ömrümüzün, bu haksızlıkların sona erdiğini görebilecek kadar uzun olmasını diliyorum.
Alıntı
#1 Ersen Gürpınar 15-04-2013 18:01
Her kuruma örnek gösterilen TSK milletin ordusu olmaktan çıkmış subayların ordusu olmuştur. Hiçbir kurum personeline TSK'nın assubaylara yaptığı haksızlığı, ayrımcılığı yapmamıştır. Fakülte kazanan subaya yetim hakkından 5 yıl maaşlı izin veren TSK, kendi gayretleri ile yüksek okul bitirenleri cezalandırmak adına akla gelen her olumsuzluğu sergilemiş netice alamayınca anayasal hak olan dereceyi iptal ettirmiştir bu hukuksuzluk hala devam ettirilmek isteniyor. Bizim özlük haklarımızı siyasi irade hazırlasa GENELKURMAY BENİM BİR EMİRLE ÖLÜME GÖNDERDİĞİM ASSUBAYLARIMI MAHALLE BEKÇİSİNDEN ZİRAAT EV EKONOMİSTİNDEN DAHA ALT KADEMEDEN GÖSTEREMEZSİNİZ diye isyan etmesi gerekirken hala hatada ısrar etmek bu orduya ve ülkeye yapılacak en büyük kötülüktür. Bu zihniyetin sona ermesini bekliyoruz ve bu konuda kararlıyız.
Alıntı
genclige-hitabe

Son Yorumlar

Son Eklenen Mesajlar

SİTE-ASB.GÜÇ BİRLİĞİ PLATFORMU YÖNETİMİ
YENİ YILINIZ KUTLU OLSUN Her şeyin gönlünüzce gerçekleşeceği; sağlık, başarı ve mutluluk dolu nice yıllar diliyoruz. SİTE VE ASSUBAY GÜÇ BİRLİĞİ YÖNETİMİ
Pazar, 31 Aralık 2023
SİTE-ASB.GÜÇ BİRLİĞİ PLATFORMU YÖNETİMİ
Baş öğretmenimiz ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün manevi şahsında tüm öğretmenlerimizin ÖĞRETMENLER GÜNÜ KUTLU OLSUN... Demokrasinin, adaletin, huzurun ve refahın hakim olduğu nice öğretmenler günü kutlamak dileklerimizle sevgi ve saygılarımızı sunuyoruz.
Cuma, 24 Kasım 2023
SİTE-ASB.GÜÇ BİRLİĞİ PLATFORMU YÖNETİMİ
BAĞIMSIZLIK SAVAŞIMIZIN KAHRAMANI, LAİK, DEMOKRATİK CUMHURİYETİMİZİN KURUCUSU, EBEDİ ÖNDERİMİZ VE BAȘKOMUTANIMIZ BÜYÜK DEVRİMCİ GAZİ MUSTAFA KEMAL ATATÜRK'Ü BEDENEN ARAMIZDAN AYRILIȘININ 85. YILINDA SAYGI, ÖZLEM VE ŞÜKRANLA ANIYORUZ... RUHU ŞAD, MEKANI CENNET OLSUN. 10 KASIM 1938 ! Bir devre damgasını vurmuş, dünyanın gidişatını değiştirmiş, yalnızca ya...
Cuma, 10 Kasım 2023

Son Eklenenler

Copyright © 2006 Emekli Assubaylar. Tüm Hakları Saklıdır. Tasarım İhsan GÜNEŞ