Türkiye dünyanın en güzel ama en tehlikeli coÄŸrafyasında yer almaktadır; NATO ya en büyük katkıyı veren Türkiye ne yazık ki sözde NATO ittifakı içindeki ülkelerin çifte standardı yüzünden PKK terör belası ile 40 yıldır uÄŸraÅŸmaktadır; Topraklarımızdaki ÅŸerefsiz hainlerin uzantılarının emperyalistlerin desteÄŸi ile  iç savaşın çıktığı Suriye'de kukla bir devletle başımıza  bela olmaması için BARIÅž PINARI operasyonunu baÅŸlattık. Bizim kimsenin toprağında gözümüz yok güvenliÄŸimiz için  sınırlarımızı kontrol altına almak ve ülkemizde bulunan 4 milyon Suriye'linin vatanlarına dönmesini saÄŸlayacak harekatın baÅŸarılı olması için devletimizin yanındayız baÅŸarı için dua ediyoruz; Allah ordumuzu koruyup muzzaffer eylesin.

SÄ°TE VE ASB. GÜÇBÄ°RLİĞİ PLATFORMU YÖNETÄ°MÄ° 

*                   *                     *                                     

 403 yıl Türk idaresinde kalan Suriye, 1. Dünya Savaşı'ndan sonra 1946'ya kadar Fransızların mandasnda kaldı. Bu süreç içinde Fransa, Gayrimüslim azınlıkları devlet yönetiminde ve ordu içerisinde güçlendirerek nüfusun çoÄŸunluÄŸunu oluÅŸturan Sünnilere karşı azınlıkları destekledi. Sonra Lübnan'ı Suriye’den ayırdı ve Beyrut baÅŸkent olmak üzere Lübnan devletini kurdu. Lübnan’ın dışında kalan Suriye topraklarında ise Åžam ve Halep merkezli iki devlet kuran Fransızlar ayrıca birer Nusayri ve Dürzi devleti kurdu. Böyle bir idari yapılanmayı gerçekleÅŸtiren Fransa daha sonra bu devletleri Suriye Federasyonu olarak tek devlet haline getirdi. 1925 yılında ise devletin ismi Suriye oldu.

Fransa, bölgede dini ve mezhebi durumu deÄŸerlendirerek kurduÄŸu Suriye Devleti'ni 1946 yılına kadar fiilen yönetti. 1946 yılında Suriye’nin Fransa’dan bağımsızlığını kazanması ile Suriye için yeni bir dönem baÅŸladı. Ancak bu durum ülkeye istikrar getirmedi. 19. yy’lın sonlarında ortaya çıkan Arap MilliyetçiliÄŸi cereyanının önemli bir aÅŸamaya ulaÅŸmış olması, Arap topraklarının yapay olarak çizilmiÅŸ sınırları ve giderek kötüleÅŸen Filistin meselesi, Arap MilliyetçiliÄŸini kamçılamıştı. Mısır, Irak, Suriye ve Lübnan’da güçlenen bu milliyetçi cereyan sayesinde zemin bulan Sosyalizm, bölgede  siyasi çalkantıların ve askeri darbelerin yaÅŸandığı yeni bir dönemi  baÅŸlattı. 

Baas partilerinin ilki 1940 yılında Åžam’da kuruldu. Baas yeniden diriliÅŸ anlamına geliyordu. Arapların yeniden diriliÅŸinin Sosyalizm ile mümkün olacağını savunan bu hareket kısa sürede birçok Arap ülkesinde taraftar buldu ve yaygınlaÅŸtı. Baas’ın Suriye’deki iÅŸlevi ise  farklı dini, mezhebi unsurları Arap milliyetçiliÄŸi, Sosyalizm ve yine buna baÄŸlı olarak seküler-laik bir anlayış altında kaynaÅŸtırma hedefini içermekteydi.

Baas partisinin etkisinin arttığı yıllarda, ülkede birbiri ardına askeri darbelerin olduÄŸu bir kargaÅŸa döneminde ortamdan yaralanan Baas partisi 1963’te askeri darbe ile yönetimi ele geçirdi. Böylece Suriye’de Baas rejimi baÅŸlamış oldu. 1970 yılına kadar rejimin gücü arttı. Milli Savunma Bakanlığı görevinde bulunan Hafız Esad gerçekleÅŸtirdiÄŸi son bir darbe ile iktidarı tümüyle ele geçirdi ve kendi diktatörlüğünü kurdu.

Rusya-Suriye iliÅŸkilerinin ise tarihsel bir derinliÄŸi bulunmaktadır. Bu münasebetler iki tarafın karşılıklı çıkarları bakımından süreklilik göstermektedir. Sovyetler BirliÄŸi’nin dağılmasına kadar olan süreçte Åžam Moskova’ya sadakat göstermiÅŸtir.  Kremlin, Putin yönetimiyle gücünü tekrar kazanmasıyla OrtadoÄŸu’da kalan son kalesi olan Åžam’a yönelmiÅŸtir. Bu baÄŸlamda Moskova’nın Åžam söz konusu olduÄŸunda sert bir tutum takınması ve Batı’ya güç göstermesi doÄŸal bir durumdur. Çünkü Suriye, Sovyetler BirliÄŸi döneminden itibaren Moskova’nın bölgedeki en kayda deÄŸer müttefiki olmuÅŸtur. Ä°ki baÅŸkent arasındaki münasebetlerin (bu arada Suriye’ye önemli sayıda Rus gelin gelmiÅŸtir), birtakım önemli boyutları bulunmaktadır.

Arap Baharı modasına uyup, sadece demokrasi istediler diye halkını ezen, iktidardan vaz geçmemek uÄŸruna devlet terörü yaparak bir milyona yakın vatandaşını öldüren, milyonlarcasını ise evini barkını bırakıp kaçmaya zorlayan bu zorba rejime legalite kazandırarak arkasında durmanın, Rusya Federasyonu için siyasi anlamda bir mantığı olabilir... ancak Türkiye’nin bölgedeki çıkarlarını korumak için, aslında vatandaÅŸlarına devlet terörü uygulamakla artık hiçbir meÅŸruiyeti kalmamış, Rusya ve Ä°ran’ın yardımıyla ayakta kalan ve onların tanıması dolayısıyla meÅŸruiyet kazanmış gibi görünen Esat Hükümetini tanıyarak, iÅŸbirliÄŸi yapması: PKK- YPG’yi, Esat Suriye’si, Ä°ran ve Rusya yardımıyla tüm iÅŸgal ettikleri yerlerden çıkarmak karşılığında, gündemini kendisi yapabilen bağımsız bir ülke olma sevdasından vazgeçmesi, sonraki bulanık süreçte oluÅŸacak spontan geliÅŸmelere göğüs germesi,  Ä°RAN’ın ekmeÄŸine yaÄŸ sürmesi ve Rusya’nın uzun süre tesirine girmesi gibi telâfisi mümkün olmayan sonuçları göze alması demektir.... bu, nihai çözümü Türkiye lehine olmayacak bir çözüm, pahalı ve sonradan mideye oturacak bir dondurmadır... Bu yüzden, bölgede adil çözüm ekseninden geri adım atmadan, beynelmilel hukukun verdiÄŸi hakları kullanarak, kimseye kulak asmadan sınırlarımızdaki tehlikeleri kendi başımıza bertaraf etmek zorundayız.

Bunun için topyekûn birlik tesis edilmeli ve VATAN mevzubahis olmak bakımından, her türlü çatlak ses müsamaha gösterilmeden kesilmelidir. Saygılarımla arz ederim.

Varol TÃœMER