BU GÜN….
Yine, yeniden bir Pazar sabahı daha.
Ne yazmalı acep, neyi söylemeli, neyi konuşmalı.
Bence bu gün hiçbir şey yazmamalı, konuşmamalı, söylememeli.
Herkes aklını, şuurunu, bilincini, mantığını,,,
Bir buz torbasına koyup içindeki sakin çimenliğine, yeşilliğine, dağına, ormanına, dalgasına gitmeli.
Kendi sessizliğine yatmalı bu gün herkes.
Usunu, aklını, bilincini, bu ülkeden uzak tutmalı bu gün…
Bu gün insan falan da olmamalı,
Her hangi bir mahlukta, kulda olmamalı bu gün.. isyankarda.
Bu gün herkes, o ilk çocukluğumuzun saf ve işlenmemiş ruhuna dönmeli bence…
Çocuk anılarımızla oynanmalı bu gün, kocaman masumiyetle,
Unutmalı bu gün bu hali, şu anı, şu memleketi ve bu mutsuz canı…..
Bu gün herkes kendi cennetinde uyanmalı, kendince,,,
Yalnızca, yemesiz, içmesiz,susuz,
Bu gün ne para, ne sağlık, ne iş ne aş hiç olmamalı.
Bilincimizle, gençlik umudumuzla kucaklaşmalı, konuşmalı bu gün.
Kimse olmamalı içimizde bu gün,kimse girmemeli boyutumuza .
Bizi öfkelendirmemeli bu gün hayat, tedirgin etmemeli ölüm…
Bu gün izinli olmalı gerçek hayat.
Bu gün yaşanmamalı, dünün devamı artık.
Ne başımızda leş kargaları, ne kıçımızda yokluk ayazları olmamalı bu gün
Bu gün Yunus’un “ben “i olmalı benden içre dediği
Bu gün kovmalı tüm zebanileri, ifritleri benlikten, fikirden ,
Yemyeşil bir vadi olmalı altımızda, önümüzde ulu bir orman.
Hiç insan olmamalı bu gün alın yazımızın satırında….
Olmalı sadece ,Bolca kuş, köpek, ceylan, hele ki rengarenk kelebek..…
Yok yok, bu gün açmamalı gözleri hiç..
Bu gün denklaşöre farklı basmalı.
Bu gün çocuk hayalimizin filmi, üç beş karede olsa resmi çekilmeli…
Göreceksiniz ki o kadar parlak, yaşayamadığımız ah o masum hayat….
Saygımla….
Adnan Fuat ÖZDEMİR
