Mehmet-Deniz

Erdal Günşer dedi ki:

Sayın Atılgan, yazınızı ibretle okudum. Camianın bütünleşmesi adına hala umut taşıyan bütünleştirici yazınız nedeniyle tebrik ederim.
Ben altı çizilen dört başlığı irdelemek istiyorum. Birincisi sendika meselesi. Bence Sendika TEMAD’a karşı kurulmamaktadır. Sendika tamamen tabandan gelen bir oluşumdur. Bunu başka şeylere bağlarsak, sonuç olarak sendika taraftarları ve TEMAD taraftarları diye bir olgu ortaya çıkar. Bu yanlıştır. Yasalar açıktır. Her şey ortadadır. Bu oluşumu ortaya atanlar da yıllarca devlette görev yapmış kişilerdir. Bence vicdanlara bırakılmalıdır. Şahsen ben bu görüşteyim. Yazınızın bir yerinde bahsettiğiniz gibi sendikalar sivil toplum kuruluşudur. Ancak bizim kurmak istediğimiz sendika sivil toplum kuruluşu henüz değildir. Çünkü yasal prosedürü henüz gerçekleştirmemiştir. Taktir edersiniz ki, bu şuna benzer. Ev yemeği ile restoran yemeği gibi. Hazır TEMAD’a üye olmak kolay. Gidip restorana yemek yemek gibi… Ama sendikal organizasyonumuz bir hazırlık safhası gerektiriyor. Ev yemeği gibi… O da yenir, bu da yenir. En iyisi bence üyelerimizi sendikaya üye olurlarsa TEMAD bölünür korkusu ve yaklaşımından uzaklaştırmak. Bunu bir dernek yöneticisi düşünebilir. Yeni bir yapılanmayı hangi dernek yöneticisi ister ki… Sonuçta bir rekabet doğacak. Ama ben alt yapıya ve tabanımıza göre diyorum ki, sendika da kurulur. TEMAD’a da bir şey olmaz. Yeter ki kanuni mevzuatlarla Anayasal haklar tek noktada buluşsun. Anayasal bir hakkımız olan sendikalaşma batıda yaygın olarak yürümektedir. Doğrusu ben, emeklilere %3, milletvekiline %20 zam verilince eleştirebileceğim bir oluşum istiyorum. Bu nedenle sendikaya EVET… En azından bir rekabet doğar. Şu an TEMAD üye sayısı 20.000 Kişi. Emekli assubay sayısı ise 100.000 Kişi. Bazen dernekler belirli bir büyüklüğe ulaşınca, bir de rakipsiz kalınca çalışma hırsını kaybedebilir. Sorgulama mekanizmasını daha az çalıştırabilir. Rekabet iyidir.

İkinci bahsetmek istediğim konu ise özür konusudur. Özür dilemek ve tabanı seslendirmek açıklaması başkanımıza şu an yakışır. Çünkü ölüm orucu nedeniyle bir özür borcu vardır. Hatalı bir girişimdir. Tabanın fikrini almadan böyle kararlar aldığı için özür dilemelidir.

Üçüncü konu ise emekliassubaylar.org sitemizin yöneticisi konumunda olan Sayın Ersen Gürpınar vesilesi ile sitemizi assubay kamuoyu nezdinde karalamaya çalışan birinin özür dilemesine gerek yoktur. Kendisini dileyebileceği bir özürden sonra da yönetici olarak kabul edemem. Çünkü özür dilemek bir daha olmayacak demektir. Laf olsun diye söylenmez. İnsan bir an hata yapabilir. Ancak bizim takip ettiğimiz iki yıllık bir tecrübe vardır.

Bir de delegelik sistemine değinmişsiniz. Sanırım bu da başka bir konu. Şu an bu konunun açılması bazıları tarafından yenilen pehlivanların itirazı gibi bir gülümsemeye yol açsa da inanın başlı başına büyük bir sorun. Delege seçimi belediye meclis üyeleri seçimi gibi olmalıdır. Üye fikirleri tam temsil edilmelidir.

Yazınızda bizi 2011’e götürdünüz. O zaman yaşananları kısaca hatırlattınız. Umarım yorum yazanlar biraz merak edip arşivimizi karıştırırlar. Bu yazınız veçhilesi ile sizi bir kez daha kutlar, yaklaşımımızın bazı konularda örtüşmemesini de bu sitenin özgür sesleri olduğumuz olarak kaydedilmesini dilerim. Saygılarımla…